Η Πόπη Διαμαντάκου, γνωστή τηλεκριτικός, εξέφρασε τη θλίψη της για την απώλεια του ηθοποιού Δημήτρη Ήμελλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο. Σε ανάρτησή της, εξήρε το ταλέντο και την αφοσίωση του Ήμελλου, ιδιαίτερα στον ρόλο του αστυνόμου Αντώνη Φραγκιαδάκη στη σειρά «Σασμός», υπογραμμίζοντας ότι ο πραγματικά καλός ηθοποιός σέβεται το κοινό του, ανεξαρτήτω…
Η Πόπη Διαμαντάκου, γνωστή τηλεκριτικός, εξέφρασε τη θλίψη της για την απώλεια του ηθοποιού Δημήτρη Ήμελλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο. Σε ανάρτησή της, εξήρε το ταλέντο και την αφοσίωση του Ήμελλου, ιδιαίτερα στον ρόλο του αστυνόμου Αντώνη Φραγκιαδάκη στη σειρά «Σασμός», υπογραμμίζοντας ότι ο πραγματικά καλός ηθοποιός σέβεται το κοινό του, ανεξαρτήτως μέσου.
Παράλληλα, η Πόπη Διαμαντάκου άφησε αιχμές προς ορισμένους ηθοποιούς, αναφέροντας ότι «έχουν χάσει το μέτρο στην αγωνία τους μην βρεθούν εκτός κυκλωμάτων» και «υπερασπίζονται την… εθνική μας τύφλωση», υπονοώντας ότι η επιδίωξή τους να παραμείνουν σε συγκεκριμένους κύκλους τους οδηγεί σε συμβιβασμούς.
Δείτε επίσης: Μαρία Σολωμού: Αποστόμωσε την Πόπη Διαμαντάκου – «Μη δίνουμε βάση σε τέτοιες δηλώσεις»
Η νέα απάντηση που έδωσε η Πόπη Διαμαντάκου για τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη
Αυτή η τοποθέτηση έρχεται μετά από πρόσφατη κριτική που έκανε η Πόπη Διαμαντάκου προς τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, τον οποίο χαρακτήρισε «ατάλαντο ως ηθοποιό» και «εραστή με τη βερμούδα», προκαλώντας αντιδράσεις στον καλλιτεχνικό χώρο, με πολλούς ηθοποιούς να τον υπερασπίζονται.
Πιο αναλυτικά, η Πόπη Διαμαντάκου γράφει: «Ο “Φραγκιαδάκης” του Ημέλλου. Ναι, συγκινήθηκα μόλις έμαθα για τον θάνατο του Δημήτρη Ημέλλου, του “Αντώνη Φραγκιαδάκη” του “Σασμού”, που με είχε κερδίσει με τον σεβασμό του σε έναν ρόλο, ο οποίος δεν έδινε και πολλά ερμηνευτικά περιθώρια. Κι όμως, είχε μόνος του ανεβάσει τον πήχη και τον κράτησε εκεί ψηλά σε όλη τη μακρά – πολύ μακρά, μέχρις εξαντλήσεως – διάρκεια της σειράς, υιοθετώντας την κρητική προφορά με την απόλυτη φυσικότητα του ηθοποιού που έχει μάθει να δουλεύει κάθε ρόλο. Λες και ήταν ο τόπος του η Κρήτη, λες και είχε μεγαλώσει ακούγοντας αυτή την ντοπιολαλιά, λες και είχε ζυμωθεί μαζί της.
Γι’ αυτό ήταν σπουδαίος. Γιατί ναι, έλαμψε στο θέατρο, αλλά πόσοι τον είδαν στο θεατρικό σανίδι; Πόσοι μπορούσαν να τον δουν; Σαν Αντώνη Φραγκιαδάκη όμως, τον είδαν παντού στην ελληνική περιφέρεια, τον είδαν όλοι όσοι ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσαν να τον δουν στο θέατρο. Το ήξερε και τους τίμησε όσο καλύτερα μπορούσε, προσπερνώντας τα μικρά μέτρα της τηλεοπτικής οθόνης, παραμερίζοντας τις ευκολίες της.
Και επειδή διαβάζω εδώ μέσα κάτι σχόλια σνομπ, ότι δεν τιμούν τη μνήμη του όσοι αναφέρονται στον τηλεοπτικό του ρόλο και όχι στους θεατρικούς του, ο πραγματικά καλός ηθοποιός φαίνεται παντού. Είναι αυτός που σέβεται πάντα το κοινό, όποιο κι αν είναι. Άλλωστε, οι οικονομικές και χωροταξικές δυνατότητες δεν μπορούν να διαχωρίζουν τους θεατές σε αυτούς που αξίζουν τα αυθεντικά και τα καλύτερα και σε εκείνους που καταπίνουν σκουπίδια, γιατί δεν μπορούν αλλιώς.
Αυτό και για ηθοποιούς που έχουν χάσει το μέτρο στην αγωνία τους μήπως βρεθούν εκτός κυκλωμάτων και ακούω αυτές τις ημέρες να υπερασπίζονται την… εθνική μας τύφλωση, νομίζοντας ότι χάρη σε αυτή θα υπάρξουν. Όμως εγώ μεγάλωσα με το “Ηθοποιός σημαίνει φως”. Με δικαιώνουν ηθοποιοί σαν τον Δημήτρη Ήμελλο, που όμως ξεκίνησε το τελευταίο του ταξίδι προς το φως. Αντίο».