Σε αυτή την χώρα δεν μπορούμε να μην «τρωγόμαστε», αντί να χαρούμε τη στιγμή. Θα πει κανείς, βέβαια, γιατί δημοσιεύεται ένα κείμενο, που θα μας «ωθήσει» να «φαγωθούμε» ακόμη περισσότερο, όμως από τη στιγμή που… σηκώθηκε η σκόνη μετά την αψεγάδιαστη, από κάθε άποψη, συμμετοχή της Klavdia στη Eurovision, όπου κόντρα σε κάθε προγνωστικό κατέλαβε την 6η θέση, ενδεχομένως αξίζοντας και κάτι ακόμη…
Σε αυτή την χώρα δεν μπορούμε να μην «τρωγόμαστε», αντί να χαρούμε τη στιγμή. Θα πει κανείς, βέβαια, γιατί δημοσιεύεται ένα κείμενο, που θα μας «ωθήσει» να «φαγωθούμε» ακόμη περισσότερο, όμως από τη στιγμή που… σηκώθηκε η σκόνη μετά την αψεγάδιαστη, από κάθε άποψη, συμμετοχή της Klavdia στη Eurovision, όπου κόντρα σε κάθε προγνωστικό κατέλαβε την 6η θέση, ενδεχομένως αξίζοντας και κάτι ακόμη καλύτερο, δεν μπορούμε να μην προσeξουμε ορισμένες διαφορές με την περσινή συμμετοχή της Μαρίνας Σάττι.
Να ξεκινήσουμε, αρχικά, από ορισμένα που πρέπει να αναφερθούν με σαφήνεια. Η Klavdia και η Μαρίνα Σάττι, πρωτίστως, δεν έχουν καμία κόντρα μεταξύ τους. Υπάρχει μια εξαιρετική καλλιτεχνική αλληλεγγύη και η περσινή μας εκπρόσωπος στο διαγωνισμό τραγουδιού υποστήριξε ανοικτά την φετινή, εξαίροντας σε κάθε τόνο την εκπληκτική φωνή και τη δυνατότητά της να βρεθεί ψηλά, δικαιωμένη εν τέλει για το αποτέλεσμα και πανηγυρίζοντάς το.
Σε δεύτερο βαθμό, οφείλουμε να απευθυνθούμε σε όσους επιχειρούν να δώσουν πολιτική χροιά σε αυτή την υποτιθέμενη «κόντρα» των δύο κοριτσιών. Χαρακτηρίζουν «αξιοπρεπή» ή «συντηρητική» την Klavdia, τοποθετώντας τη στη μία πλευρά, «αριστερή» ή «woke» ή οτιδήποτε άλλο τη Μαρίνα Σάττι, τοποθετώντας τη στην άλλη, ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση. Από υπουργούς και πολιτικούς, μέχρι καλλιτέχνες και δημοσιογράφους που επιχείρησαν κάτι τέτοιο, ας τους ενημερώσει κάποιος, ότι κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τέτοιες «αναλύσεις», που έχουν άλλα κίνητρα από τον απλό σχολιασμό μιας συμμετοχής σε διαγωνισμό τραγουδιού, βάζοντας με χυδαίο τρόπο στη μέση δύο καλλιτέχνιδες, ώστε να ικανοποιήσουν τη διάθεση αυτοπροβολής τους μέσω της διχαστικής οδού.
Η πραγματικότητα είναι, ότι καθεμία από τις δύο είχε να παρουσιάσει μια διαφορετική μουσική πρόταση, με αμφότερες να έχουν το ενδιαφέρον τους. Η Klavdia παρουσίασε κάτι πιο ολοκληρωμένο, άρτιο, που εντυπωσίασε σε σχέση με την αρχική εμφάνιση στον εθνικό τελικό και δικαίως είχε εγείρει αμφιβολίες λόγω του ότι η Eurovision συνήθως απαιτεί άλλου είδους εμφανίσεις και ερμηνείες για να φτάσεις ψηλά, η Μαρίνα Σάττι παρουσίασε κάτι που κατάφερε να κάνει «κλικ» με διαφορετικό τρόπο σε όλους, με το «Ζάρι» να παίζει ακόμη και σήμερα παντού, έναν χρόνο μετά. Αμφιβάλλω, αν θα συμβεί το ίδιο με την «Αστερομάτα» και, εδώ που τα λέμε, δεν είναι αυτός ο σκοπός του συγκεκριμένου τραγουδιού. Η Klavdia και οι Arcade ήθελαν να στείλουν ένα διαφορετικό μήνυμα και να κάνουν την αρχή για μια σπουδαία καριέρα, και όχι να προσφέρουν ένα τραγούδι που θα παίζει για καιρό σε μαγαζιά, όπως ήταν το εξαιρετικά εμπορικό «Allez Ola Ole» της Γαλλίας κάποτε, που είχε αποτύχει στη Eurovision, αλλά ακόμη αποτελεί ένα κορυφαίο hit.
Αν αξίζει κάτι να διαχωρίσουμε στις δύο καλλιτέχνιδες, είναι ο τρόπος που εκροσώπησαν την Ελλάδα στο διαγωνισμό τραγουδιού και είναι η αφορμή της συζήτησης, που έχει ξεκινήσει μετά την παρουσία της Klavdia. Η διαφορά έγκειται κυρίως στη διαφορά νοοτροπίας, που επέδειξαν, και αποτυπώνεται μέσα σε μόνο μία φράση της 22χρονης, που μας μάγεψε με το τραγούδι και όλη την υπέροχη παρουσία της.
Δείτε και αυτά