Συμπληρώνεται ένας χρόνος, από το φρικτό βράδυ που έκανε όλη την χώρα, όλη την Ευρώπη να παγώσει. Ένας χρόνος που 57 ψυχές – άγνωστο ακόμη – δεν γύρισαν στο σπίτι τους, δεν επέστρεψαν στις αγκαλιές των γονιών τους, στις οικογένειες τους, στα αγαπημένα τους πρόσωπα. !function(v,t,o){var a=t.createElement(“script”);a.src=”https://ad.vidverto.io/vidverto/js/aries/v1/invocation.js”,a.setAt…
Συμπληρώνεται ένας χρόνος, από το φρικτό βράδυ που έκανε όλη την χώρα, όλη την Ευρώπη να παγώσει. Ένας χρόνος που 57 ψυχές – άγνωστο ακόμη – δεν γύρισαν στο σπίτι τους, δεν επέστρεψαν στις αγκαλιές των γονιών τους, στις οικογένειες τους, στα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ένας χρόνος, που όλοι ζητάνε το ίδιο πράγμα. ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ για αυτές τις ψυχές. Για τις ψυχές εκείνες, που στις 28 Φεβρουαρίου 2023 στις 23:21, έσβησε για πάντα το χαμόγελο τους. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά, τι έγινε εκείνο το βράδυ, ποια ήταν η τελευταία τους κουβέντα, το τελευταίο τηλεφώνημα..
Ένα χρόνο μετά, οι οικογένειες ζητάνε δικαίωση, ζητάνε να λυθεί άμεσα αυτός ο πόνος που ένιωσαν εκείνο το βράδυ, ζητάνε την ανάπαυση των δικών τους ανθρώπων, ζητάνε την τιμωρία εκείνων που φταίνε και κάθονται πίσω από μια καρέκλα χλευάζοντας τους.
Προσωπικά, δεν πιστεύουμε πως εκείνες τις μέρες, κανένας Έλληνας δεν πέρασε από το μυαλό του «Αν ήμουν εγώ στο τρένο εκείνο» όμως δεν ήμασταν, γιατί έτυχε εκείνο το βράδυ, φοιτητές, οικογένειες να πάρουν το λάθος τρένο, το τρένο που δεν έχει επιστροφή , το τρένο του θανάτου.
Όλη η Ελλάδα, ζητά ΔΙΚΑΙΩΣΗ για εκείνες τις ψυχές, κι ας μην τους γνωρίζαμε, ζητάνε μόνο ένα πράγμα, για να αναπαυθούν. Ζητάνε δικαίωση για να προχωρήσουν μπροστά οι οικογένειες.
Ζητάμε συγγνώμη για εσάς, που δεν φταίγατε σε τίποτα!
ΤΡΙΤΟ ΒΑΓΟΝΙ
Μάνα μου,πάψε πια να κλαις
πίσω δε με γυρίζεις
εδώ που είμαι μάνα μου
δε με καλωσορίζεις
Μη κλαις βρε μάνα μου και δω
ζακέτα δε μου φέρνεις
ούτε τα ταπεράκια σου
με φαγητό μου στέλνεις
Μάνα μου,πάψε να πονάς
γιατί δεν το αντέχω
για να σου στείλω μήνυμα
το κινητό δεν έχω
Μανούλα μου τα χάδια σου
θα’χω για συντροφιά μου
κι όλες σου μάνα οι ευχές
θα αντηχούν στ αφτιά μου
Μάνα μου,πάντα έλεγες
παιδί μου να προσέχεις
μ άλλος το γέλιο μου κοψε
και συ παιδί δεν έχεις
Μάνα,δε θέλω δάκρυα
και μαύρα μη φορέσεις
σ όσα σε πίκρανα μαμά
θε να με συγχωρέσεις
Μάνα στο μαξιλάρι μου
το χάδι σου ν αφήνεις
κι όπου θα βλέπεις ορφανό
μια αγκαλιά να δίνεις
Μάνα ταχιά θα έρχομαι
στον ύπνο σου τα βράδια
στην αγκαλιά να με κρατάς
φοβάμαι τα σκοτάδια
Μάνα μ αποχωρίστηκες
και φώναξες θυμάμαι
όταν θα φτάσεις,πάρε με
παιδί μου,δεν κοιμάμαι
Στην αγκαλιά σου μ έσφιξες
σα να’θελες να χάσω
μάνα αυτή τη διαδρομή
το τρένο,μη προφτάσω
Μάνα,το δάκρυ σου καuτό
έρχεται,μα δε φταίει
βαθύς είναι ο πόνος σου
και τις πληγές μου καίει
Ώσπου να κλείσουν μάνα μου
τα δάκρυά σου πνίχτα
και σου φωνάζω σ αγαπώ
μάνα μου,καληνύχτα
Θέλω να πεις στους φίλους μου
για μένα να χορεύουν
τρίτο βαγόνι ήμουνα
και πια μη με γυρεύουν
- Λάκης Γαβαλάς - Ο μοναχός που τον έβρισε έχει ποινικό μητρώο: «Είναι απατεώνες, κρυμμένοι με ιμάτια»