Ευτυχία Μελή: «Έχω 125 γάτες, χρειάζομαι 10 κιλά τροφή κάθε δύο μέρες»Η Ευτυχία Μελή μίλησε στην κάμερα της εκπομπής *Super Κατερίνα* για τη νέα της τηλεοπτική δουλειά, αλλά και για την ιδιαίτερη καθημερινότητά της, που συνδυάζει το πάθος της για την υποκριτική με την αγάπη της για τα ζώα. Η ηθοποιός συμμετέχει στη σειρά του Alpha «Διάφανη αγάπη», ωστόσο ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της αφορά το κα…
Ευτυχία Μελή: «Έχω 125 γάτες, χρειάζομαι 10 κιλά τροφή κάθε δύο μέρες»
Η Ευτυχία Μελή μίλησε στην κάμερα της εκπομπής *Super Κατερίνα* για τη νέα της τηλεοπτική δουλειά, αλλά και για την ιδιαίτερη καθημερινότητά της, που συνδυάζει το πάθος της για την υποκριτική με την αγάπη της για τα ζώα. Η ηθοποιός συμμετέχει στη σειρά του Alpha «Διάφανη αγάπη», ωστόσο ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της αφορά το καταφύγιο που διατηρεί για αδέσποτα ζώα.
Η ζωή στο καταφύγιο με 125 γάτες
Όπως αποκάλυψε η ίδια, περνάει αμέτρητες ώρες στο καταφύγιο για να φροντίζει τις 125 γάτες που φιλοξενεί. Όμως ο αριθμός αυτός δεν είναι σταθερός, καθώς όλο και περισσότερα ζωάκια εγκαταλείπονται.
«Εδώ στο καταφύγιο βρίσκομαι πάρα πολλές ώρες. Έχω 125 γάτες, δυστυχώς όμως τώρα τελευταία έγιναν παραπάνω γιατί την Τετάρτη ξεκίνησαν τα σχολεία και την Πέμπτη πετάχτηκαν πάρα πολλά γατάκια στα σκουπίδια».
Τα έξοδα για τη φροντίδα των ζώων
Η καθημερινότητα αυτή συνοδεύεται από σημαντικά έξοδα, που η Ευτυχία καλύπτει όσο μπορεί μόνη της.
«Είναι πάρα πολλά τα λεφτά για να συντηρώ αυτό το καταφύγιο. Χρειάζομαι 10 κιλά τροφή κάθε δύο μέρες. Μετά έχω χειρουργεία, κτηνίατρους, φάρμακα και νοσηλείες».
Η ρήξη με τον πατέρα της και το όνειρο της Αμερικής
Η πορεία της στην υποκριτική δεν ήταν εύκολη. Χρειάστηκε να παλέψει για να ακολουθήσει το όνειρό της, ακόμη και αν αυτό σήμαινε να απομακρυνθεί από την οικογένειά της.
«Ο μπαμπάς μου δεν ήθελε με τίποτα να γίνω ηθοποιός, το πάλεψε με νύχια και με δόντια. Έπρεπε να φύγω από το σπίτι και να πάω στην Αμερική για να το κυνηγήσω μόνη μου. Δεν μου μιλούσε για χρόνια, υπήρχαν και 10 χρόνια που δεν μου μιλούσαν. Τον έπαιρνα τηλέφωνο, “μπαμπά τι κάνεις;” του έλεγα, “ζω” μου απαντούσε και μου το έκλεινε».